Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Τρέξιμο σε γραμμές τρένου - Δίολκος 50χλμ 2015

Διανύοντας την ετήσια περίοδο αποτοξίνωσης από την συστηματική προπόνηση (όσο αυτή μπορεί να λέγεται συστηματική δεδομένων των υποχρεώσεών μου), έπεσε το μάτι μου σε αυτήν την περίθεργη διοργάνωση. Rail running = τρέξιμο σε γραμμές τρένου, με κατάληξη στον αρχαίο Δίολκο στην Κόρινθο. Μήκος 50χλμ με ελάχιστα έως αμελητέα υψομετρικά. Στην διοργάνωση είδα δύο γνωστά ονόματα που μου έδιναν την ασφάλεια της αρτιότητας σε οργανωτικό επίπεδο. Οπότε είπα "δεν δηλώνομαι"!

Εκκίνηση του αγώνα στα 100μ από τον σταθμό του προαστιακού στη Νέα Πέραμο. Οικογενειακή ατμόσφαιρα καθώς 11 δρομείς θα δοκιμάζαμε τις δυνάμεις σε αυτή τη πρώτη διοργάνωση. Γνώριμες φάτσες, καλός καιρός, περιέργεια για την εμπειρία και όλα καλά. Η σκέψη μου πριν τον αγώνα ήταν τι παπούτσια να φορέσω για κάτι τέτοιο. Σκέφτηκα ότι το χαλίκι (μέγεθος χαλικιού παραλίας φανταζόμουν) και οι τάβλες που ενώνουν τις ράγιες θα συγχωρούσαν ένα ελαφρύ παπούτσι για να μην πάω με trail / βουνήσιο. Οπότε παρά τις προτροπές των διοργανωτών παρουσιάστηκα με ένα ζευγάρι Adidas Adizero Adios = 240γρ παπούτσι δρόμου. Στο ζέσταμα με έζωσαν τα φίδια. Πήγα μέχρι τις γραμμές και είδα ότι το "χαλίκι" ήταν μάλλον πέτρες σαν μήλα σε μέγεθος, λογικής βουνήσιας "σάρας". Επίσης τα ξύλα ήταν σχεδόν τυχαία τοποθετημένα και δεν βοήθαγαν να βρεις ρυθμό. Άσε που το 47 νούμερο πόδι μου μόνο στην μύτη πάταγε πάνω τους.

Ξεκινήσαμε στην ώρα μας. Τα πρώτα 20 λεπτά σκεφτόμουν πως θα την παλέψω έτσι για 50 χλμ. Το κεφάλι κάτω να ανιχνεύει τα ξύλα, το πόδια να πατάνε στις μύτες και κάθε βήμα να είναι ένα άλμα καθώς διαφορετικά θα σκόνταφτα στις πέτρες. Ρυθμός "επιβίωσης". Όταν πάταγα στις πέτρες το πόδι ήταν υποψήφιο για διάστρεμμα ή τούμπα σε κάθε βήμα. Γενικά τρέξιμο σαν τον αναστενάρη σε αναμμένα κάρβουνα. Και αυτό για... 50χλμ! Και έτσι πήγε όλο. Τρέξιμο "αναστενάρη" από την αρχή μέχρι το τέλος. Στα ελάχιστα σημεία που βρήκαμε δίπλα κάποιο πεζούλι να πατήσουμε χαλαρώναμε τον αυχένα μας γιατί από το χαμηλό κοίταγμα πιανόταν.

Ο αγώνας είναι τεράστια δοκιμασία για τα πέλματα και τα πόδια. Ένα τεχνικό μονοπάτι που δεν σου επιτρέπει να πας ούτε πολύ γρήγορα ούτε πολύ αργά για ... 50χλμ! Αν δεν πατάς στις τάβλες και πας με παπούτσια οδοστρωτήρες τότε απλά βουλιάζεις στα χαλίκια σπαταλώντας πολύτιμη ενέργεια. Οι σταθμοί ανά 10χλμ περίπου άριστα οργανωμένοι με φαγητό που θα ζήλευαν οι περισσότερες διοργανώσεις μεγάλων αποστάσεων στην χώρα μας. Μπανάνες, βραστές πατάτες, σάντουιτς, αναψυκτικά, τα πάντα όλα. Αγώνας ρυθμού. Σε πολλά σημεία υπάρχουν περάσματα σε γέφυρες και μικρά τούνελ που θέλουν προσοχή γιατί από κάτω υπάρχει το κενό που δεν αφήνει περιθώριο ούτε υπόνοιας σκέψης παραπατήματος.

Σαν εμπειρία πρόκειτε για μία κατάσταση διαλογισμού. Σκεφτείτε να κοιτάτε ένα εκκρεμές επί αρκετές ώρες. Σε συνθήκες απόλυτης ηρεμίας, καθώς δεν υπάρχει ούτε ίχνος αυτοκινήτου ή αντιπερισπασμού. Περάσαμε από πολύ όμορφα σημεία με γκρεμούς και θέα στην θάλασσα. Δεν υπάρχει ορατή ανηφόρα πουθενά. Διασχίσαμε τα Μέγαρα και σχεδόν δεν το καταλάβαμε! Η αφοσίωση στο τερέν δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλο αγώνα που έχω τρέξει. Ούτε σε βουνήσιο τερέν. Από την άλλη, εξαιτίας αυτής της "αφοσίωσης" και του ρυθμού που επιβάλλει το έδαφος, οι αποστάσεις και ο χρόνος περνάνε χωρίς να το καταλάβεις. Μοναδική στιγμή του αγώνα, η διάσχιση του Ισθμού πάνω από την παλιά σιδηροδρομική γέφυρα που από κάτω χάσκει το κενό αφού εκεί υπάρχουν μόνο οι ράγες χωρίς άλλο υπόστρωμα. 100μ κάθετα πιο κάτω είναι η θάλασσα. Περνάμε από ένα στενό μεταλικό "πεζούλι" στο πλάι κρατόντας το κάγκελο. Λίγα χλμ πριν τον τερματισμό. Ελπίζω να βρω φωτογραφίες!

Στα 4/5 του αγώνα τρέχαμε σε σταθερό ρυθμό περίπου στο 4:50/χλμ με τον Νίκο Πάλλη και την Δημήτρη Ελευθερίου. Κοντά στο 39χλμ άνοιξα λίγο ρυθμό και χωρίσαμε για μερικές εκατοντάδες μέτρα από τον Νίκο. Τερματίσαμε πρώτοι μαζί με την Δημήτρη σε 4ω 12λ. Λίγα λεπτά πίσω μας ήρθε και ο Νίκος στην πρωτη υπερμαραθώνια προσπάθειά του. Μπάνιο στην θάλασσα του Ισθμού λίγα μέτρα από τον τερματισμό και όλα διορθώθηκαν. Τελικά τα Adios την έβγαλαν καθαρή, αλλά απαιτούν πόδια αντοχής για τρέξιμο με άλματα για πολλές ώρες!

Διατροφικά, κατανάλωσα λίγες βραστές πατάτες σε 2-3 σταθμούς και λίγη Coca Cola. Έτρεξα με ένα μπουκάλι 500ml στο χέρι στο οποίο είχα διάλλυμα Vitargo (3μέρη) / μαλτοδεξτρίνη (1 μέρος) υδατάνθρακα. Δοκίμασα (μετά από πολλά χρόνια που χρησιμοποιώ το Vitargo / Electrolytes) το Vitargo Professional που έχει επιπλέον ικανή ποσότητα καφεΐνης, πρωτεΐνη και BCAA αμινοξέα. Λειτούργησε άψογα και καθιερώνεται από εδώ και πέρα!

Τέλος καλό, όλα καλά! Ένας αγώνας εμπειρία που όποιος θέλει να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό σε υπερμαραθώνια απόσταση το συστήνω! Αλλά να έχετε το νου σας... το τερέν είναι τέτοιο που θα το βλέπετε στον ύπνο σας για πολύ καιρό...

Start from Nea Peramos, run on old train railway, finish at ancient Diolkos near Corinth. Extremely demanding terrain, but completely flat! This was the first edition!
Posted by Leonidas Athanasopoulos on Monday, 23 November 2015

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Athens Marathon 2015 - Memories for a lifetime

The past year has been a different one for me. Family members increased by one last March and we all had to adapt to the new situation. Professional obligations also have been more pressing compared to previous years. So training has been more impulsive and less targeted or organized for me.

This is not my usual sport report. I run the Athens Marathon on 8th of November. One day after the christening of our baby son. 10 days before that I also organized the very demanding inaugural trail race on Imittos mountain near Athens and spent more than 26 hours fixing trails and marking on the mountain. A few days before that I also participated at ROUT 100miler (DNFed at 130kms in the race). So... I went to the starting line of Athens Marathon with literally no training at all, especially in terms of speed work. My previous PB on this course was back in 2012 at 2:49:38. But this time my son was waiting for me at the finish line in the unique and magnificent marble-built Panathinaiko Stadium of Athens, the iconic original modern marathon stadium.

My priorities for this race were: 1. Arrive at the finish line in good condition, 2. Try to be there before the 3hr mark. Nothing was guaranteed since the course is unforgiving, and my poor training would not give me any second chances. 

So I started my race at a fast but cautious pace. Athens Marathon starts with 11km of flat, then 21km of mostly uphill and then finishes with 10kms of constant downhill. I made the best out of the first 10k in just under 40 minutes, then relaxed my effort on the uphill part. I crossed half marathon at 1:25:11 (62nd overall). Arriving at 32nd km which is the end of the uphill I gave it a try to speed up my pace gradually. Throughout the race I was very focused and paying attention at every step. I wanted to make the best out of every step. I managed to keep my focus and maintain a fast pace for the last 10k to the finish. My focus on running technique and experience on managing my effort paid off in this last part. The only part that felt hard was the last 3k. I finished at 2:51:28, 35th overall (out of 11.800 runners), 32nd Greek runner and 4th at my age group.

Arriving at the stadium, I grabbed my baby boy from my supporting wife waiting for me and walked to the finish line. I was the only one finishing at that point and the crowd (waiting for the first woman just after my finish) were very happy to see the dad-son couple finishing. We made quite an impression. This will be a memory to remember for a lifetime.

I strongly believe that regardless of his young age (7 months old), my little man will be affected by this experience. 20+ thousand people clapping and cheering and crossing the finish line of a marathon in a historic stadium provokes some strong emotions! This was my intention. I want to pass on the sports culture. The mentality of investing in hard effort and collecting the results.

Photos and video below to register this memory in this online logbook. Also the Endomondo record of my race since I chose to run with my mobile phone instead of using a sports watch.



One more marathon would normaly say... but this one was unique. Finishing with our new born son and my wife waiting at the finish line. Finishing casually at 2:51:18 and 35th out of 11.800 runners. A great day!
Posted by Leonidas Athanasopoulos on Thursday, 12 November 2015