Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Η λύση του Γόρδιου Δεσμού - The solution to the Gordian Knot


Ξέρω τι θα κάνω την Κυριακή. Μου πήρε τέσσερις μέρες μελέτης και αναζήτησης, αλλά νομίζω ότι έχω καταλήξει.
Αυτό το δημοψήφισμα είναι ένα άτιμο / άδικο δίλημμα. Οι επιλογές που θέτει στους πολίτες είναι άδικες για τους παρακάτω λόγους:

  • Το "ναι" προτρέπει σε μία συμφωνία που έχει αποδειχτεί ότι είναι λάθος. Είναι το λάθος φάρμακο για την ασθένεια της Ελλάδας. Είναι σαν να δίνεις ασπιρίνη σε άνθρωπο που έχει σπάσει το πόδι του. Και επειδή το πόδι δεν "δένει" μετά να του λες "φάε όλο το κουτί τώρα". Επιπλέον θα κληθούν να εφαρμόσουν την πολιτική αυτή οι λάθος άνθρωποι. Άνθρωποι όπως ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς που αρνείται να παραιτηθεί από την προεδρία του κόμματός του. Ή ο κύριος Θεοδωράκης του apolitik "Ποταμιού" με μόνη ιδεολογία το λευκό πολιτικό μητρώο έναντι των "λερωμένων" παραδοσιακών κομμάτων. Το "ναι" μας δείχνει τον δρόμο που είχαμε μέχρι τώρα. Της κατάπτωσης και της κατηφόρας. Της μιζέριας. Θα φέρει σε θέση εξουσίας πάλι ανθρώπους σαν και αυτόν:
    Όποιος λέει ότι "δεν εφαρμόστηκαν σωστά τα μέτρα" είναι σαν να λέει ότι δεν κατάπιες σωστά την ασπιρίνη. Μα το πόδι είναι σπασμένο... τι να σου κάνει η ασπιρίνη;! Δεν θα καταπιαστώ περισσότερο με αυτό γιατί είναι μία άλλη μεγάλη συζήτηση.
  • Το "όχι" είναι μία επικίνδυνη άρνηση του "ναι" και μόνο αυτό. Δεν συνοδεύεται από καμία πρόταση ή σχέδιο. Δεν είναι σχέδιο η άποψη ότι με όπλο αυτό το "όχι" θα γίνει νέα πιο στέρεη διαπραγμάτευση, καθώς η άλλη πλευρά δεν θέλει να διαπραγματευτεί, όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένα, αλλά θέλει να επιβάλλει την άποψή της. Την λύση "ασπιρίνης" που ανέφερα πριν. Το "όχι" είναι επικίνδυνο γιατί κανείς από αυτούς που το προτείνουν δεν θέλει να το υποστηρίξει με δεσμευτικό σχέδιο για την επόμενη μέρα. Φοβούνται να μιλήσουν για την επόμενη μέρα. Αυτή η κυβέρνηση και οι "συνεταίροι της" ποτέ δεν μπόρεσαν αν πάρουν μία "δύσκολη" απόφαση. Στην φουρτούνα, ως καπετάνιοι, άφησαν το τιμόνι και κοίταζαν αποσβολωμένοι τα κύμματα, κολλημένοι απλά στην άρνησή τους. Αυτό το "όχι" είναι μη παραγωγικό. Θα δώσει την ευκαιρία σε φωνακλάδες και οπαδούς του εντυπωσιασμού όπως αυτή η κυρία:
    να συνεχίσουν να κραυγάζουν ανούσια. Αυτο-ερωτευμένοι με την αίγλη της άρνησής τους.
Ακόμα και το ψηφοδέλτιο είναι λάθος! Η δε πρόταση που υποτίθεται ότι συνοδεύει το "ναι" δεν είναι τελική ενώ πλέον δεν υφίσταται ως πρόταση από την άλλη πλευρά. Αλλάζει και θα αλλάζει καθώς όταν θα αποτυγχάνει θα επιβάλλονται νέα μέτρα κάθε φορά. Και θα αποτυγχάνει καθώς είναι μία ασπιρίνη για ένα σπασμένο πόδι.

Τέλος θα αναφερθώ στον πιο σημαντικό παράγοντα αυτής της αδιέξοδης κατάστασης. Ο πολιτισμός της Ευρώπης έχει καταπέσει. Έχει εκτραπεί σε μία κατεύθυνση που ορίζουν τράπεζες και ο κίνδυνος κατάρρευσής τους μετά τα εξωφρενικά λάθη και κακές συμπεριφορές του παρελθόντος. Η Ευρώπη έχει ένα όραμα και αυτό είναι να προστατεύει τις τράπεζες και τους επενδυτές ακόμα και εις βάρος της ποιότητας ζωής των πολιτών της. Το 2012 στην Ελλάδα έγινε το PSI και οι μεγαλύτερες απώλειες επιβλήθηκαν στα ασφαλιστικά ταμεία και τους μικρο-ομολογιούχους. Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες απηλλάγησαν από τα "τοξικά" Ελληνικά ομόλογα κια αυτά μεταφέρθηκαν στα κράτη της Ένωσης. Οι Ελληνικές τράπεζες αποζημιώθηκαν με ανακεφαλαιοποίηση για τις απώλειές τους. Με πόρους από τον Ελληνικό λαό. Αυτό το σχέδιο έγινε αποδεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό δείχνει ποιες είναι οι προτεραιότητές τους. Πως μου ζητάνε να τους εμπιστευθώ;

Το νόμισμα είναι πάνω από όλα και πρώτα από όλα ένα συμβόλαιο εμπιστοσύνης. Τα χαρτονομίσματα φέρουν επάνω την υπογραφή του κεντρικού τραπεζίτη που υπόσχεται (γιατί αυτό είναι, μία απλή υπόσχεση) ότι η αξία του συμβολαίου αυτού θα σου επιτρέψει να το εξαργυρώσεις ανά πάσα στιγμή που θα το χρειαστείς σε μία συναλλαγή. Η εμπιστοσύνη αυτή δεν υφίσταται πλέον στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι διευθυντές της Ένωσης (γιατί δεν είναι όλοι οι υπεύθυνοι εκλεγμένοι) δεν έχουν εμπιστοσύνη στους πολίτες της Ένωσης, και οι πολίτες δεν έχουν εμπιστοσύνη στους διευθυντές της. Η πορεία που επέλεξαν οδήγησε σε αποτυχία.

Προτρέπω όλους να διαβάσουν τα δύο παρακάτω κείμενα:
Αυτή τη Κυριακή θα τρέχω στο βουνό. Δεν θα πάω να ψηφίσω μεταξύ δύο ανόητων και επικίνδυνων προτάσεων. Θέλω να αποδειχτεί άκυρο αυτό το δίλημμα. Να αποτύχει ο εκβιασμός και των δύο πλευρών. Θέλω να έχω την ευκαιρία να βρω την σωστή θεραπεία για τον καρκίνο της χώρας μου. Για το σπασμένο πόδι της Ελλάδας. Με αποχή άνω του 60% θα έχουν αποτύχει όλοι τους. Και ας μείνουμε όσο καιρό χρειαστεί χωρίς χαρτονομίσματα. Αυτά είναι τα συμβόλαια εμπιστοσύνης στην αγορά. Συμβόλαια με την υπογραφή του κυρίου Ντράγκι.

Κόβω τον Γόρδιο Δεσμό.
I know what  I am going to do this Sunday. I 've been thinking about it and analyzing possible outcomes and I made up my mind.
This referendum is unfair and pointless. Citizens are supposed to decide between two impossible options.

  • The "yes" option, is accepting a path as a result of a method that has been proven wrong. This method of treating the Greek problems, is like prescribing aspirin to someone who has a broken leg. And then when the leg remains broken, you ask the patient to swallow the whole box of aspirin!!! On top of this, these policies are supposed to be applied by the wrong leaders. Politicians like ex-prime minister Antonis Samartas who is refusing to step down from the head of his party, even though he failed those who elected him. Or Mr Theodorakis of the poitically-blank party "To Potami" (the river). His only political characteristic is that he has no political background against the other leaders. This is supposed to be his main advantage. Voting for "yes" is directing us towards the path that Greece has been following in the past 6 years. A path of misery, social turmoil, and lower standards of living. The argument presented that "the treatment was not applied properly is like saying that we did not swallow our aspirin.
  • On the other side "no" is just an undefined denial of "yes". It is not supported by a proposal or plan. I cannot accept as an argument that with a "no" our government will be able to negotiate more effectively. The other party in this negotiation is denying anything different from their failed treatment. Voting for "no" is dangerous because those who support it do not want to present their alternative plan. They just follow the Greek culture that always considers denial as stronger than positive.
Even the actual ballot is poorly designed and wrong! The plan that is attached to the "yes" option is neither final nor available as we speak!!! It is changing and will keep on changing because it will fail every time. It is the wrong medication for the kind of disease that Greece is suffering from. It is an aspirin for a broken leg.

The most crucial part of this situation is that European culture is in decline. It has deviated to paths of exaggerated importance of financial sector. Well being and longevity of Financial sector institutions is paramount and more important than anything else. Even at the expense of the living standards of the citizens. In 2012 Europe accepted the PSI that imposed disproportionate losses to pension and insurance funds, as well as petit-bondholders. At the same time this procedure relieved all private sector finance institutions from their exposure to Greek debt. European banks that had Greek bonds in their portfolio were allowed to transfer these bonds to Central Banks and from there to individual country budgets! Even Greek banks got recapitalized - after losses from PSI - with funds from state treasury, Greek and European. European Union accepted and applied this plan!!! How can I trust their integrity and sense of responsibility after that?

A banknote, a currency, is based on confidence and trust. Banknotes are signed by the central banker that is issuing them as an assurance of their value in any transaction. We trust our financial institutions that this value will be stable and fair. This trust does not exist any more in Europe. Directors of Europe (because many of the leaders are not elected) do not trust citizens and vice versa. Their methods have led to low confidence and lack of trust. They have led to decline.

I recommend reading the following articles:
This Sunday I will go running on the mountain next to Athens. I will not vote for neither of the unfair and misleading options of this referendum. I want the opportunity to the correct treatment of the problems of Greece. My stance is that abstention of 60% will render this referendum invalid. And I am ready to live for as long as it takes with limited availability of banknotes or even different ones. Because these pieces of paper are contracts based on trust. And there is no trust in Europe and among Europeans.

I decided to cut the Gordian knot.